2 yıl önceki hayatımı ve düşünce ufkumu biliyorsunuzdur eski yazılarımdan. Anarşik bir düşünce yapım vardı. Asi ruhlu ve kendini beğenmiş birisiydim... "İsyan deryasına yelken açmışım, kenara çıkmaya koymuyor beni". derken bir fırtına çıktı ve karaya oturdum zâhiren. İntihar etme düşüncesi geçerken aklımdan buna mani olan kalbimdeki dünya ve aile sevgisi miydi yoksa zayıf ve yarım olan imanım mıydı bilmiyorum ama çevremdeki herkesin dediği gibi "üzülme be kardeşim bu günler de geçer" sözlerine kendimi inandırarak yaşanılası zor bir sürece soktum kendimi. Bundan sonraki 2 yılda yaşadıklarımı 3 kısımda toplayacağım, özellikle ileride hatırlayıp ders çıkarabileceğim bir iki yıl oldu diye düşünüyorum. Ayrıca bu yazdıklarım hakkımda delil olarak kullanılabilir diye korktuğumu da belirteyim. Onun için çok derine girmeyeceğim.
I.KISIM (1 mayıs-9 eylül 2012)
Artık kaçmam değil acılarımla yüzleşmem gerekiyordu. Kimseye birşey anlatmak istemiyordum artık herkes sıkılmıştı benim sorunlarımdan. Çünkü ne zaman muhabbet etmeye çalışsalar canım sıkkın bir şekilde dert yanıyordum o konu hakkında. Üstelik yapabilecekleri birşey yoktu bu konuda. Her gece içtiğim alkolden de bir fayda göremedim. Aksine beni daha sorunlu yaptı. Üstelik sınıfta içki kullandığımı herkes öğrenmişti. 3 ay önce bana yazdığını zannettiğim kıza çıkma teklif edip ret yiyince ve sınıftaki herkese bu olay yayılınca kimse kafasını çevirip de bana bakmaz olmuştu... Hani annelerimizin gözündeki kötü arkadaşlar vardır ya aynen o durumdayım yani. Gerçek hayatla çatışma içerisindeydim o dönem derslerim dibe vurmuş 6 dersin 4'ünden kalmıştım... Ne yapabilirim diye düşünürken kendi kendime dedim ki: beni bu dertlerden ancak "O" kurtarabilir. Derler ya "derdi veren de odur şifasını veren de." Sonra farklı bir pencere açtım hayatıma. Ve alkolü bıraktım bir çırpıda. Dünyalık dostlara ihtiyacım yoktu artık namaza başlamıştım. Daha dün intiharı düşünen ben, artık herşeyini ve hayatını Allah yolunda harcayacaktı. Hayatımda radikal kararlar aldım. Büyük bir şoktaymışım herhalde ki o zamanlar aldığım kararların bazılarının şuan uygulanabilir olduğunu düşünmüyorum. Şimdi bu kararların dışa dönük olanlarını uygulamam gerekiyordu.
1.adım
1.adım
Ev arkadaşlarımla konuştum ve evden ayrılmak istediğimi söyledim. 2. sınıfın yaz tatiline girmek üzereydik yaz okulu geçtikten sonra evden ayrılacağımı ve kendilerine o süre zarfında yeni ev arkadaşı bulmalarını söyledim. Alkol ve sigara kullanılan, hergün eve farklı kızlar gelen bir evde dinimi nasıl yaşayabilirdim ki?
2.adım
Dinimi yaşayabileceğimi düşündüğüm en azından namazlarımı 5 vakit kılarım diyebileceğim ve liseden yabancı olmadığım cemaat evlerinde kalmak istiyordum. Ve sınıfımda bu habere çok sevinecek 3 tane cemaat mensubu arkadaşım vardı. Bir tanesine durumu söyledim ve bana ev ayarlayacağını söyledi. Ona; evin nerde veya nasıl olduğunun bir önemi olmadığını söyledim.
3.adım
Ev işini de hallettikten sonra artık yeni seçtiğim hayata kendimi adapte edebilmem için eski yaşantımı bir kenara bırakmalı, eskiyi hatırlatacak şeylerden uzak durmalıydım. Çevremdeki insanlara artık alkolü bıraktığımı namaza başladığımı ve cemaat evine geçme kararı aldığımı söyledim. Herkes çok şaşırıyordu, müslüman bir ülkede bir gencin namaz kılmasına mı şaşırıyorlardı yoksa benim gibi birinin bir anda değişmesine mi şaşırıyorlardı? o zamanki ruh halimle buna açıklık getiremedim. Farklı şehirlerde de olsak kankam dediğim kızlar vardı çevremde bu haberi verdikten sonra 2 si muhabbeti kesti biri de arada sırada hal hatır soruyor sadece. Çok da umrumda değiller aslında ama biranda dönmeleri beni rahatsız etmişti o dönemde. Şuan bakıyorum da olması gereken buymuş Allah katında, yani aslında bana iyilik yapmışlar. Çevremde benden uzaklaşanlar oldu veya hiç konuşmayanlar oldu, arkamdan konuşanlar oldu veya laf sokmaya çalışanlar oldu. Velhasıl kelam hiçbiri umrumda olmadı, çünkü "O"nun rızasını kazanmanın kolay olmadığını biliyordum. Ki bunlar hiçbir şey değildi; bana zarar vermediler şuan yaşadıklarımız ve yıpratıldığımız kadar.
4.adım
Son olarak ailemle konuştum bu konu hakkında. Anneme eski sevgilimle ilgili bütün sorunlarımı anlattım. Annem de bu kızı tanıdığı ve böyle kevaşe birisi çıkacağını düşünmediği için dumur(yani şoktaydı) oldu. Bu kız yüzünden sigaraya başladığım yalanını da ilk o zaman söylemiştim anneme...
Artık hayata farklı bir yerinden başlamak için tüm çevresel faktörler uygundu. Mevsim yaz hava ılımandı.